Główny bohater, pogrążony w mroku amnezji, staje w obliczu niewyobrażalnej tragedii – brutalnego mordu, który pochłonął jego najbliższych. W ból straty wkrada się trauma przeszłości – widmo wojennej zbrodni sprzed lat, ciążącej niczym fatum na całej społeczności. Kiedy wspomnienia wracają, podsycone są mrocznym pragnieniem zemsty. Czy bohater zdoła odnaleźć spokój, ujawniając prawdę o przeszłości? Jakie decyzje podejmie? „Cień przeszłości” to nie tylko trzymający w napięciu thriller, ale przede wszystkim poruszająca opowieść o sile ludzkiej woli i przetrwaniu w obliczu największego cierpienia. Powieść ukazuje, jak nasze życie kształtują decyzje, które podejmujemy, a przeszłość rzuca cień na teraźniejszość, determinując przyszłość. „Cień przeszłości” to książka dla dorosłych czytelników, którzy szukają nie tylko rozrywki, ale także głębokich refleksji nad naturą ludzkiej psychiki i mrocznymi zakamarkami historii.

Wielowątkowa trylogia fantasy pisana nocami (bo w nocy lepiej widać), przenosi czytelnika do czasów poprzedzających okres, w którym zaczęto liczyć eony. Głównym bohaterem trylogii jest człowiek, który potrafi zaglądać do umysłów ludzi i bogów. Posiada też władzę nad ich myślami. Fabuła powieści rozgrywa się w specjalnie dla jej potrzeb wymyślonym uniwersum, w którym oprócz ludzi pojawiają się bogowie, boginowie astrale, smoki, gryfy i wiele innych ciekawych postaci. Walka o władzę, o prawo do podejmowania własnych decyzji, wojna, magia, honor, miłość to tylko niektóre dylematy, przed którymi stają bohaterowie chcący przekonać innych do swoich racji. Trylogia jest pełna zagadek, z którymi czytelnik nigdy dotąd jeszcze się nie zetknął . Kto lub co wygra na końcu?

Król Myśli, to powieść, której akcja dzieje się na podobnej do Ziemi planecie. Świat Króla Myśli został dla potrzeb książki wymyślony od podstaw (geografia, historia). Bohaterami powieści oprócz bogów stwórców są także piękne boginki, intrygujący boginowie oraz wiele innych stworzeń, w tym także duchowych, mających różne cele i różne cechy charakteru oraz indywidualne, odróżniające ich od innych umiejętności. Walka o władzę, o prawo do podejmowania własnych decyzji, wojna, magia, honor, miłość to tylko niektóre dylematy, przed którymi stają bohaterowie chcący przekonać innych do swoich racji. W powieści słowa bóg i stwórca pisane są z małych liter. Jest to zabieg intencjonalny, mający na celu zwrócenie uwagi czytelnikowi, że nie ma tu mowy o chrześcijańskim, ani też żadnym innym Bogu Stwórcy, wielbionym przez ludzi. W świecie zwierząt pojawiają się oprócz tych, które znamy, także baśniowe smoki, mitologiczne gryfy oraz wymyślone dla potrzeb fabuły mamutumy, czy sczygły. Głównymi bohaterami powieści są oczywiście ludzie. Poznajemy ich krocząc śladami tytułowego Króla Myśli. Przewodnim wątkiem powieści nie jest tylko misja obrony Planety przed obcymi bóstwami, zlecona Królowi Myśli, boginom, astralom i ludziom przez stwórcę o imieniu Zazianty, lecz także uporządkowanie pewnych spraw i nieporozumień do jakich doszło między absolutami jeszcze zanim zaczęto liczyć eony. Akcja powieści rozgrywa się w czasach, które można przyrównać do naszego średniowiecza. Państwami w przeważającej większości rządzą królowie. Krajobraz świata nie jest zniszczony przemysłem. Fabuła książki nie opisuje tylko losów głównego bohatera. Na uwagę zasługuje choćby córka kowala, która staje się wielką królową. To właśnie ona, królowa Bibiana jest w książce postacią, która nadaje tej powieści barw, tempa i uczuć. Za sprawą królowej Bibiany zarówno jej poddani jak i czytelnik zyskują rozwiązanie wielu zagadek, ukrytych w treści fabuły. Sama królowa nie zdając sobie z tego sprawy również jest zagadką rozwiązanie, której znajdzie się dopiero w drugim tomie. W powieści pojawia się też mnóstwo innych bohaterów, których losy i cechy charakteru są zarówno barwne i przejrzyste, jak i pokrętne, niejasne, czasem złośliwe. Urozmaicają oni fabułę, nadają jej tempa i posuwają akcję do przodu. Warto w tym miejscu wymienić chociażby Derdusa Kredusa. Człowiek ten pojawia się na Planecie w I tomie powieści w towarzystwie sprawnej, silnej, karnej armii, która morduje w bezlitosny sposób jej mieszkańców, prowadzi skuteczne oblężenia twierdz i co chyba najgorsze, nie stawia żadnych żądań. Tajemnicza Armia Cienia jest zagadką, której rozwiązanie będzie dużym zaskoczeniem dla czytelnika. Równie rzucającą się w oczy postacią jest pojawiający się w II tomie Terradorn Abiasta Woloterd Bra, nie jedyny przybysz z innego wymiaru. Nie mniej fascynującymi postaciami są: Arion Kambeldon – Król Wojny, Herdon Margon – dowódca Armii Grodów Południa, czarodziej Gaduła, Bilding Rey, Sten Maklam, Mizerak, Strażnicy Planety czy chociażby Ildonka Kambeldon, niewinna dziewczynka, której śladami kroczy śmierć. Losy Ildonki Kambeldon połączone są bardzo mocno ze stworzeniem duchowym, którego autor nazywa Mizerakiem, a który w rzeczywistości jest najpotężniejszym absolutem, od którego... No właśnie, od którego nic się nie zaczęło.

Król Myśli, to powieść, której akcja dzieje się na podobnej do Ziemi planecie. Świat Króla Myśli został dla potrzeb książki wymyślony od podstaw (geografia, historia). Bohaterami powieści oprócz bogów stwórców są także piękne boginki, intrygujący boginowie oraz wiele innych stworzeń, w tym także duchowych, mających różne cele i różne cechy charakteru oraz indywidualne, odróżniające ich od innych umiejętności. Walka o władzę, o prawo do podejmowania własnych decyzji, wojna, magia, honor, miłość to tylko niektóre dylematy, przed którymi stają bohaterowie chcący przekonać innych do swoich racji. W powieści słowa bóg i stwórca pisane są z małych liter. Jest to zabieg intencjonalny, mający na celu zwrócenie uwagi czytelnikowi, że nie ma tu mowy o chrześcijańskim, ani też żadnym innym Bogu Stwórcy, wielbionym przez ludzi. W świecie zwierząt pojawiają się oprócz tych, które znamy, także baśniowe smoki, mitologiczne gryfy oraz wymyślone dla potrzeb fabuły mamutumy, czy sczygły. Głównymi bohaterami powieści są oczywiście ludzie. Poznajemy ich krocząc śladami tytułowego Króla Myśli. Przewodnim wątkiem powieści nie jest tylko misja obrony Planety przed obcymi bóstwami, zlecona Królowi Myśli, boginom, astralom i ludziom przez stwórcę o imieniu Zazianty, lecz także uporządkowanie pewnych spraw i nieporozumień do jakich doszło między absolutami jeszcze zanim zaczęto liczyć eony. Akcja powieści rozgrywa się w czasach, które można przyrównać do naszego średniowiecza. Państwami w przeważającej większości rządzą królowie. Krajobraz świata nie jest zniszczony przemysłem. Fabuła książki nie opisuje tylko losów głównego bohatera. Na uwagę zasługuje choćby córka kowala, która staje się wielką królową. To właśnie ona, królowa Bibiana jest w książce postacią, która nadaje tej powieści barw, tempa i uczuć. Za sprawą królowej Bibiany zarówno jej poddani jak i czytelnik zyskują rozwiązanie wielu zagadek, ukrytych w treści fabuły. Sama królowa nie zdając sobie z tego sprawy również jest zagadką rozwiązanie, której znajdzie się dopiero w drugim tomie. W powieści pojawia się też mnóstwo innych bohaterów, których losy i cechy charakteru są zarówno barwne i przejrzyste, jak i pokrętne, niejasne, czasem złośliwe. Urozmaicają oni fabułę, nadają jej tempa i posuwają akcję do przodu. Warto w tym miejscu wymienić chociażby Derdusa Kredusa. Człowiek ten pojawia się na Planecie w I tomie powieści w towarzystwie sprawnej, silnej, karnej armii, która morduje w bezlitosny sposób jej mieszkańców, prowadzi skuteczne oblężenia twierdz i co chyba najgorsze, nie stawia żadnych żądań. Tajemnicza Armia Cienia jest zagadką, której rozwiązanie będzie dużym zaskoczeniem dla czytelnika. Równie rzucającą się w oczy postacią jest pojawiający się w II tomie Terradorn Abiasta Woloterd Bra, nie jedyny przybysz z innego wymiaru. Nie mniej fascynującymi postaciami są: Arion Kambeldon - Król Wojny, Herdon Margon - dowódca Armii Grodów Południa, czarodziej Gaduła, Bilding Rey, Sten Maklam, Mizerak, Strażnicy Planety czy chociażby Ildonka Kambeldon, niewinna dziewczynka, której śladami kroczy śmierć. Losy Ildonki Kambeldon połączone są bardzo mocno ze stworzeniem duchowym, którego autor nazywa Mizerakiem, a który w rzeczywistości jest najpotężniejszym absolutem, od którego... No właśnie, od którego nic się nie zaczęło.